نقد و بررسی فیلم و سریال

بازيگران :
آنا تورف : اوليويا دانم
جاشوا جكسون : پيتر بيشاپ
جان نوبل : والتر بيشاپ
لانس رديك : فيليپ برويلز
بلاير برون : نينا شارپ
كريك اكيويدو : چارلي فرانسيس
جاسيكا نيكول : آستريد فارنسورث
مارك والي : جان اسكات

1-پرداخت برجسته به مسئله سلاحهاي بيولوژيكي
2-پرداخت كاملا مشخص به تغييرات ژنتيكي حاصل از آزمايشهاي انساني
3-پرداختن به مسائل توانايي هاي ذهني و قدرتهاي ماورا بشري
4-پرداختن به مقوله جهانهاي موازي و مباحث فيزيك كوانتوم

برآیند...

فرینج ساختاری دارد که در عین پیچیدگی دارای عمق نیست. شاید در برخی از حوادث داستان توانسته باشید سطحی نگری را حس کنید, با این حال فرینج مجموعه موفقیست و به جرات میتوانم بگویم که یکی از بهترین کارهای تلفیقی است که تاکنون در این باره دیده ام. فرینج را میتوان تلفیقی از ژانر جنایی, علمی تخیلی, درام, هیجان انگیز, معمایی و جاسوسی دانست. خوشبختانه تمام این موضوعات با هنرمندی خاصی در کنار هم چیده شده اند که از حیث محتوی ترکیب یکپارچه ای را بیافرینند. میزان معما و تعلیق داستان به هیچ عنوان با سریالی مانند لاست قابل مقایسه نیست, اما نمیتوان از پاسخ گویی هوشمندانه سازنده به معماها به سادگی گذشت.

پاسخهای ارائه شده در داستان با این که در اکثر موارد دارای اشکالاتی نیز هستند, اما همین که نویسنده به پاسخ آنها فکر کرده خود دلیلیست بر برتری فرینج بر لاست. شخصیت پردازی ها جز در مورد اولیویا و والتر و در مرحله بعدی فیلیپ برویلز خیلی عمیق نیستند. به علت معمایی بودن ماجرا بسیاری از شخصیتها مانند نینا شارپ بسیار ماسکه طراحی شده اند که جز آنچه میگویند, هیچ برداشت دیگری نمیتوان از آنها داشت.

اگر بخواهم در یک جمله کلیت فرینج را تشریح کنم باید بگویم که "فرینج مجموعه مسائلیست که به روشن شدن هر چه بیشتر شخصیت والتر بیشاپ خواهد انجامید و زمانی که والتر بیشاپ و فعالیتهایش کاملا شناخته شود, ماهیت اصلی "طرح" هم شناخته خواهد شد و به این ترتیب فرینج به پایان خواهد رسید"

طرح مسئله جابجایی در زمان و مکان در حال بدل شدن به الگوی ثابت سریالهای آبرامز است و با تغییراتی در محتوی میبینیم که در فرینج هم بازی های فیزیک در جهانهای چند بعدی و موازی ادامه پیدا کرده است. با این که جهان موازی میتواند تعدد داشته باشد و دلیلی مشخصی برای ارتباط بخصوص بین دنیای ما و یک دنیای بخصوص دیگر عنوان نمیشود, اما شاید بتوان گفت که این دنیای موازی به هر دلیل هم عرض ترین دنیای قابل دسترس بوده که میشود تصور کرد. هرچند که این ایده در ادامه دارای مشکلات دیگری میشود که در جای خود توضیح داده خواهد شد اما تعدد دنیاها میتوانست داستان را دچار همان مشکلی کند که لاست دچارش شد و در نهایت هم موفق به سربلند بیرون آمدن از آن نشد. باید گفت که ایده جهانهای موازی دارای دردسر بسیار کمتری از حرکت در طول زمان است. به همین ترتیب نمایشهای مرتب و حرکتهای عرضی بین دو دنیا مشکلاتی مانند لاست برای ماجرا ایجاد نمیکند. ایده هایی که درباره فیزیک مطرح میشود در ابعاد آزمایشگاهی و تئوریک قابلیت اجرایی دارند و ظاهرا همین برای نمایش و بزرگنمایی آنها کافی بوده است.

با این که در برخی از موارد پرداختهای اساسی بر روی ماهیت افراد و ماجراها انجام میشود, اما در برخی موارد نیز مانند اتفاقی که در مورد ناظر بخش فرینج، هریس میافتد, میبینیم که ماجرا در همان مرحله مرگ هریس به حال خود رها میشود و تا پایان فصل دوم هم درباره ماهیت هریس و نوع فعالیت وی اطلاعات دیگری به بیننده منتقل نمیشود. این مسئله جدا از اتفاقات متعدد دیگری است که به صورت فرعی در داستان مطرح هستند و با این که در چهارچوب کلی فرینج میگنجند اما لزوما با مسیر اصلی داستان در ارتباط نیستند.

در فصل اول فرینج مجموعه ای از وقایع بیولوژیکی و فعالیتهای منتهی به ساخت این نوع سلاحها را بررسی میکند, از چندین عملیات تروریستی پرده برمیدارد و به راز فعالیتهای دوران جوانی والتر بیشاپ میپردازد, همچنین بیننده را به دنیای سواستفاده کنندگان از علوم طبیعی میبرد و توضیح میدهد که در صورت عدم کنترل چنین فعالیتهایی ممکن است چه فجایعی به وقوع بپیوندد. اما از آنجایی که در نهایت بناست داستان به سمت شناسایی بیشتر جهانهای موازی برود, میبینیم که فصل یک با یک نمایش باشکوه از برجهای دوقلوی تجارت جهانی نیویورک به پایان میرسد. حسرتی که از دیدن این برجها در بیننده ایجاد میشود مسلما با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. پایان فصل اول جایی در یک جهان موازی, در حالی که اتفاقاتی رخ میدهد که علی رغم هم عرض بودن به هیچ عنوان با جهان ما یکسان نیست نوید یک فصل پر التهاب دیگر را در فرینج میدهد